Chorować na Miłość - BaekYeol

Tytuł: Chorować na Miłość

Gatunek: Fluff, romans

Bohaterowie: Park Chanyeol, Byun Baekhyun

Ostrzeżenia: Brak

Nie, nie nazwałby tego obsesją. To za mocne słowo, w dodatku o tak niezdrowym charakterze...

A Chanyeol postrzegał siebie jako osobę wyjątkowo zdrową. Jedyna choroba, do jakiej się przyznawał to nosicielstwo szczęścia, ale na nią nie mógł nic poradzić. Jego duszę po prostu rozpierała radość.

Nie, wolałby nie dociekać genezy owej dolegliwości. Po prostu się z nią urodził, dobrze? Koniec tematu.

- Znowu to robisz - mruknął Baekhyun i wywrócił oczami. Chanyeol z uwagą śledził wędrówkę jego ciemnych tęczówek, które po chwili znów zwróciły się na niego.

- Co takiego? - spytał ciągle trochę rozkojarzony.

- Gapisz się. Przestań. - Brunet wyciągnął przed siebie dłoń i przesłonił nią oczy chłopaka. Czubek nosa Chanyeola otarł się o jego opuszki palców.

Trochę mimowolnie uległ pokusie i wtulił twarz w dłoń Baekhyuna, wydając przy tym pomruk zadowolenia. Fakt, częściowo się z nim drażnił, jak zawsze robił na przekór, by lekko go zdenerwować. W końcu widok rozjuszonego Baekhyuna był bezcenny.

Częściowo to właśnie robił. Pozostałą część postanowił przemilczeć.

Nie, nie sprawiało mu to radości. Nie nazwałby tego również niezdrowym zainteresowaniem.

Baekhyun jęknął i po chwili odsunął rękę z udawanym niesmakiem na twarzy. Musiał być udawany, bowiem w jego ciemnych oczach zamigotał błysk radości, a kąciki warg lekko się uniosły. Uwadze Chanyeola nie mogła ujść żadna z jego reakcji.

- Jesteś niepoprawny, Chanyeol - zaczął brunet, patrząc karcąco na chłopaka, jednak jego ton zdradzał rozbawienie. - Dorośnij.

W odpowiedzi szatyn uderzył go lekko ramieniem, tym samym dyskretnie zbliżając się do niego na sofie, która i tak zdawała się być za ciasna dla nich dwóch.

- Jestem dorosły i dojrzały - zadeklarował z pewnością w głosie i duszy. - A tak w ogóle to co oglądamy? - spytał, gdy jego wzrok na moment spoczął na płaskim ekranie telewizora.

W zasadzie był to pierwszy raz, kiedy w ogóle zainteresował się filmem, bowiem doszedł do wniosku, że jedyne, co pamiętał z minionej godziny seansu to odbicie światła ekranu w oczach Baekhyuna.

Nie, nie i  po raz ostatni - nie. To nie była obsesja. Nigdy by tego tak nie nazwał! Aboslutny koniec tematu!

- Sponge Bob'a - odparł Baekhyun, próbując skupić się na kreskówce, choć Chanyeol widział, jak jego wzrok co chwilkę próbuje uciec od ekranu i w ostateczności wygrał z uporem właściciela, po czym spoczął spowrotem na chłopaku.

W odpowiedzi podarował mu szeroki uśmiech. Baekhyun odwrócił wzrok, jak zwykle onieśmielony długim spojrzeniem, jakim ciągle raczył go Chanyeol. Postanowił odzyskać utraconą przestrzeń i w tym celu wziął poduszkę w kształcie pandy, która leżała między nim a oparciem, po czym przytulił ją do klatki piersiowej.

Ten widok rozczulił Chanyeola, który nie mógł powstrzymać rozmarzonego uśmiechu cisnącego mu się na usta.

- Dojrzały seans - podsumował na pół drwiąco, na pół żartobliwie.

- Zamknij się. - Baekhyun uśmiechnął się usatysfakcjonowany złowrogim tonem, jakim udało mu się to wymówić. - Może masz jakiś lepszy pomysł? Trzeba było coś zaproponować zamiast nieustannie wgapiać się we mnie. Poważnie, byłem pewien, że zaraz pocieknie ci ślina z ust.

Nie potrafił się na niego rozzłościć, co zaczynało wyglądać podejrzanie nawet w jego mniemaniu. Może naprawdę był chory? Może to ta nowa dieta?

Położył ramię na oparciu sofy tuż za szyją Baekhyuna. Uśmiechnął się z satysfakcją, gdy brunet wzdrygnął się na kontakt jego ramienia ze swoją nadwrażliwą skórą na karku. Nie, nie mógł się powstrzymać. Przejechał dłonią po jego miękkich włosach i przesunął palcami u nasady jego głowy. Po plecach Baekhyuna przebiegł dreszcz.

- Możesz przestać? - mruknął przez zęby i nachylił się do przodu, by przerwać kontakt. - Co w ciebie dzisiaj wstąpiło?

Nie był pewien. Właściwie nie miał pojęcia. Jedyne co wiedział to to, że wstąpiło to w niego dobrych kilka miesięcy temu. Niczym wirus szczęścia.    

- Jestem znudzony - powiedział po chwili, przeciągając się na sofie i niby przypadkiem bardziej opierając się na Baekhyunie. Brunet na jego poczynania wydał z siebie niezadowolone prychnięcie.

- Jak dziecko - mruknął pod nosem i bardziej wtulił się w poduszkę, tym samym nadając swoim słowom efekt komediowy.

Chanyeol nie myśląc długo wyszarpnął mu pluszową pandę, przez moment obserwując urocze oburzenie na twarzy chłopaka, po czym rzucił ją w kąt i bardziej się do niego przysunął.

- Brawo. Zabrałeś mi poduszkę - podsumował z sarkazmem. Chanyeol był lekko zdziwiony, że brunet nie odsunął się jak zawsze, gdy znaleźli się niebezpiecznie za blisko. - Co dalej? Pokażesz mi język?

Boże, dlaczego w jego uszach zabrzmiało to tak perwersyjnie? Wyrzucił myśl z głowy i przywrócił na twarz lekki półuśmiech.

- Może - uciął krótko i nachylił się jeszcze bardziej. Na twarzy Baekhyuna pojawił się różowy rumieniec, jednak chłopak nie dawał za wygraną i ciągle się nie odsuwał, tym samym nadając ich grze nowego charakteru.

Twarz Chanyeola zatrzymała się kilka centymetrów od twarzy Baekhyuna. Przełknął głośno ślinę, bowiem czuł, że zaczyna tracić kontrolę nad swoimi działaniami. Nie do końca był pewien, do czego właściwie zmierzał i po raz kolejny nie potrafił nazwać tego, co czuł, gdy napotkał znajome ogniki w oczach bruneta.

To nie mogła być obsesja, prawda? Tym razem jego zapewnienie zabrzmiało desperacko i przestało przekonywać nawet niego samego. Odsunął się lekko i pokręcił głową, chcąc otrząsnąć się z tego niezrozumiałego otumanienia.

- Jesteś beznadziejny, Chanyeol - jęknął Baekhyun, a jego ciepły oddech omiótł usta szatyna. - Zaprzeczasz samemu sobie.

Zaprzeczał? Był aż tak oczywisty?

Baekhyun przechylił głowę i przyglądał mu się trochę wyzywająco. Może go oceniał? A może czekał?

Usta bruneta lekko się rozchyliły.

Igrał z nim.

Trochę nieświadomie, kto wie, może celowo. Chanyeol nie wiedział za dużo, a zarazem wiedział jedno.

Pocałował go.

Nie, nie nazwałby tego krótkim i nieśmiałym cmoknięciem.

Był zachłanny, trochę natarczywy, ale Baekhyun zdawał się nie protestować. Jego ciche pomruki zadowolenia sprawiały, że chciał przeciągnąć ten moment jak najdłużej się dało. Odnalazł w tym kontakcie to, co nurtowało go od dawna, to, czego pragnął. Wirus szczęścia w jego sercu śmiał się z jego naiwności, a zarazem karmił tym pocałunkiem.

Po kilku długich minutach oboje z trudnością łapali oddech, patrząc na siebie z mieszanką zdziwienia, ekscytacji, ale i szczęścia. Może czegoś więcej?

Nie, Chanyeol nie nazwałby tego obsesją.

W oczach Baekhyuna znalazł swoje odbicie z zakochaniem przyklejonym do czoła.

- Lubię twoją dorosłą wersję - odezwał się brunet  z zadziornym uśmiechem.

- Zamknij się - odparł, po czym ponownie go pocałował.

***